Elleri Ceplerinde Yürüyen Kadın

Hava soğuk..
Elleri ceplerinde yürüyen bir kadın
-Islık çalıyor hem de, görülmüş şey değil-
Karanlığın ortasında çalıyor –öylesi-
Bilinen tüm doğruları reddederek

Elleri ceplerinde yürüyen kadın
Rüzgarın sesine karışıyor ıslığı
Ve saçları..
Karakteri gibi aynı
Ne renk olacağını bilememiş –öylesi-
Karışıyor o da rüzgara başı boş..
Aynı karakteri gibi kararsız ve umarsız..

Ahh..Elleri ceplerinde yürüyen kadın
Yüreğin ağır,nereye gittiğini bilmeden yürüyorsun -öylesi-
Aklındaki kelimeler gibi çarpık adımların
Ve yüreğin olağanca ağır ki ;
Boğamıyor karanlık bile seni.
- ne kadar istesen de-

Elleri ceplerinde yürüyen kadın
Sonsuz yolun, bir son olan  başındasın
Dudaklarında bir ıslık
Ve içinde kalan cesaretin belki son neferi
Sigara dumanı
Siyahı delercesine beyaz –öylesi-
Ve kafandaki anlamsızlıklara inat,
Dumandan çizdiğin şekiller
-sonsuza karışan-

 Ah kadın..
Dur desem, duracak mısın?
Arşınlama desem yolları..
Durmayacaksın elbet,bilirim..
Mesken olmuş yollar sana
Ve artık ardına bakmadan,
İlerlemek istersin –öylesi-
Ellerin ceplerinde,umarsızca..

Ah kadın…