Ah..Insan nasil da dengesiz bir canli..
Nasil da doyumsuz..Ve nasil da
Tiksinc!
Ahlak adi altinda bile bir seylerden kacarken aslinda
Yahut egolarimizi tatmine devam ederken  belki de en dogru yanlistir
"Seni seviyorum!" diyebilmek..
Bir cumleye kac tane anlam sigabilir ki?
Yahut kac hissi yansitir kac renk barindirabilir bir cumle?
Belki de hepsini ve hicbirini..
Tum egolari ve tum yalanlari ve tum cirkinlikleri.
Her sey sevmekle basladi..
Dunya denen kiyamet sevmekle basladi.
Saf sevmek insani gebe birakti tonlarcasina.
Ve sonra adi unutuldu..
Sonradan anlamini yitirecek tum anlamsizliklar gibi..
Her sey boyle basladi..
"Seni seviyorum." diyememekle basladi..
Simdi soylesem ve bagirsam
Ve bagirmaktan cildirsam..
Biter mi her sey?

En ufak seyde bile niye akla gelir ki hatiralar..
Unuttugu sanilan seyleri zihnin yeniden hem de hic sektesiz olarak animsatmasi neden..
Ve neden hala beynimde,ruhumda,hislerimde o "tahta ev" figürü..
Ah.. Dedim ya:
Özledim iste..

Bugun bolca not alip unutmak istemedigim enteresan gunlerden biri..Kimsesiz bloguma da yazinin niteligini dusunmeden not almak istedim..

Bir misalle 1999da hayatimin belki de ilk adimi olan ilkokula basladigimda okulda yanina ilk oturdugum kisi ile o siralari ziyaret etmek, ilkokul hocamiz ile kokusu hala insana huzur veren okulumuzda yaptigimiz mini sohbet ve o uzun zamandir gormedigim huzur tebessumleri..

Diger bir olay da gene bahsi gecen arkadasimla oturdugumuz bir parkta yagmura yakalandigimiz buyulu an..
Ah yuzumuzu simsekler aydinlatirken ve kulaklarimizda yagmur gokgurultusu sesi varken ve burnumuza cicek kokulariyla birlikte toprak ve yagmur kokusu gelirken goge baktigimiz, siir okuyup birbirimizin omzuna basimizi koyarak sustugumuz o kisa an'lar o kadar buyulu ve kutsal'di kii..

Bir diger enteresan sey de Migrosa oylesi girdigimizde sacma sapan kitaplar arasinda rlimin bir ve tek kitabs gitmesi ve kitabin icinde doluca gordugumuz post'it ler ve alintilar ve notlar.. O an yasadigim saskinlik ve heycanin tarifi imkansiz..O kitap satilik miydi..Yoksa ruh'u gercekten ölmemis biri kafasinda bu ani tasarlayip mi birakti kitabi öylece bilmiyorum..Tek bildigim o an henuz kendimin de cozemedigi garip duygulara girmis oldugum..

Enteresan bir gundu..Ve Edip Cansever'in bugun kesfettigim siiri ile de son bulsun..

"Bosversene Sen Niye Beklemeli
" isimli de siirdir efendiler (:!

Odamda sessizlik icinde -yer yer bir melodi eslik ederken- kendim dahil rahatsiz eden kimse olmadan dusunebildigim bir zaman'dir ütopyam..

Mutluluk kisa ve huzur ise oylesi gecici..
Dogudan esen bir ruzgari kilometrelerce oteden yuzunde hisettigini -bil'en- birinin bir saniyelik belki tebessumu..
Sonrasi ayni.. Saatler ilerliyor ve ilerliyor.Durmadan bir kosturmaca

Sen gittiginden beri sarkilara oylesi kuskunum ki..-Kuskunluk mu bu? Yoksa kacmaya calismak mi ?- Anlamsiz ve tarifsiz..Sadece aciyor..Hem de o kadar cok ki.. Artik kahve de icemiyorum..Oysa o yaz ne kadar da severdik sen kilometrelerce otemdeyken birlikte kahvelerimizi icme dusuncesini.. Sanki iki yalnizi bir yalnizligin icine koyuverirdi her yudum..Simdi ne zaman senk anip.. ne yaptigimi bilmeden ansam iste..Kahve iciyorum..Sen bilmeden sana kaldiriyorum fincanimi.Yerle bir etigim kusurrsuz yalnizligimiza kaldiriyorum.Her yudumun zehrim oldugunu hayal ediyorum bazen. Ve iste tam bu yuzden en sevdiklerimizi dinliyorum..
En Cok Seni'yi
Padam Padam'i
One More Cup of Coffe'yi
New Horizonsu.. ve daha nicelerini..
Oyle iste..Gene muzik caliyor..
Fakat her sey o kadar farkli ki..

"Tek ihtiyacimiz olan biraz isik ve sokak müzisyenleri.."