Ah adam..
Yakmaya cesaret edemediğim sigaram senin için bugün.Dönüp dolaşıp sana gelmem
ne garip.Garip işte gene kelimelerim ve kelimesizliğim ile karşındayım.Gene
sana mahkumum.Hadi konuş,duyur sesini bir kez..İçimi saran o alev yok etsin
beni.Ah içe atılan şeyler nasıl da an be an çıkıyor zamanını beklemeden.Sen
gittin diye artık şarkılara da küstüm.
Ah be adam..
Sen şu an kim bilir hangi bedenlerin hayalindesin.Masum değildi bizim
sevgimiz.Ben ilk kez hayatımda kadınlığı anlamaya çalışıyordum..Bocalıyordum
sevmek ve sevilmek ile karşılaştığımda..Sense beni sevmeye devam
ediyordun.Biliyorum ki şu an aklına geldiğimde ve sözüm geçtiğinde yaşamaktan
utandığın anılardan biri gibi davranıyorsun bana.. biliyorum bunu.. Haklısın
da..Ama hayatımdaki en büyük malubiyetim sensin be adam.Beni sen
kirlettin.Kanıma sevgiyi aşıladın.Beni sevdin..Tenime dokunmadan,kokumu
duyumsamadan sevdin.Ben de seni sevdim be..Çok sevdim hem de..Ama diyorum ya
sen benim en büyük malubiyetimsin.Malubiyetler baştan belliylen bunu mahvetmemem
düşünülemezdi..
Çok komik değil mi?Sadece sesini duyup resmini gördüğün,
elini tutmadığın ve kokusunu içine çekmediğin birini bu denli sevmek..Herkese
göre saçmalık bu ve gerçek değil..Varsın öyle desinler..Biliyorum adam ben,
gerçek bu..Şarkılara küskünlüğüm gerçek,yakmaya cesaret edemediğim sigaram
gerçek, ama asıl gerçek ne biliyor musun?O karnımdaki yumruk..O çok gerçek.
Durup durup aniden beni nefessiz bırakan
o sinsi yumruk..Gülümsemelerimi huzursuz yapan ve asla gerçek bir gülümsemeye dönüştüremeyen
o yumruk..Ve bu ikilik..Ah ikilik..
Başka hayatlarda mutlusun..Bunu biliyorum..’’Sen yanlış insandın..’’ demiştin
ya hani, işte tam o gün öğretmiştin bana bunu. Yanlış zamanlarda yanlış
yerlerde ve belki de zamansızlık ve mekansızlıktı yanlış olan..Kim
bilir.İnsanları yanlışlaştıran-yalnızlaştıran- mekanlar ve zamanlardır belki..
Ve sonsuz mektuplar..
Yazarken tonlarca gözyaşı dökülen sonra da tek çakmak dabesi ile yakılan
tonlarca harf ve gözyaşı ve suskunluk..Ah evet o ateşte sadece mektuplar
değildi yanan..Ben gözyaşlarımı buharlaştırdım o kıvılcımla ve kelimelerin her
biri savruldu..Küllerden zehirlenmiştim belki, belki de her nefes alışımda
içime evrene dağılan milyonlarca harften biri daha bünyeme dahil oldu
Ama ne var biliyor musun?
Çok insan tanıdım senden sonra ve çok şey yaşadım.İyi kötü, büyük ya da
küçük..Ama seninleyken insanlar bambaşkaydı.Seninleyken aldığım soluk bana
güven veriyordu.Şu lanet ve sonsuz hayat bana o kadar kısa geliyordu ki..
Sevmek güzeldi ve sevilmek.. Ve hayat güzeldi o zamanlar tüm berbatlıklara
inat.Güzel olması için çok geçerli bir sebebim vardı nasıl olsa..
Şimdi yoksun be adam..Keşke doğru insan olduğuma ve sevginin sonsuzluğuna
inandırmasaydın beni.Şimdi bir şeyler hep eksik..
Söylenecek çok söz yok aslında.Varsa bile böyle kalmalı her şey.Ne değişir
ki..Lanet hayatım her geçen gün daha da berbat bir hal almaya başlıyor, tek
gerçek bu..
Ve yakmaya cesaret edemediğim son sigaram..İlk sigaram..Saklıyorum onu.
Bir sonun başlangıcına yaklaşırken ve sonu kendim yazarken,geldiğinde o an,
yakacağım işte..Ve gözlerimi kapatıp dumanından sen yapacağım..Sonra sen
rüzgara karışacaksın..ben ise sonsuza..