Beni tanıyorsun..
Bilmiyorsun..
Konuşmalarım yersiz, susmalarsa anlamlı..
Söylenecek sayfalar dolusu kelime varken bundandır iki kelimeyi dahi yanyana getirememem..
Sen ki mütevazi hayallerin kaşifi..
Bu bir dostluk..
 Bu..
       Tek taraflı bir mucize belki de..
Hissiyatıysa gene aynı mütevazilikte..
Film izlerken tatlı tatlı tartışmak gibi mesela..
Veyahut karşılıklı çaya bisküvi bandırmak gibi huzurlu..
Beni tanıyorsun..
Bilmiyorsun..
Ve susmalara devam ediyoruz...

Bazı şeyler tamamı ile değişirken bağıntılı şeylerin tam anlamıyla lağıma dönüşmesi ne kadar enteresan..
İnsanın yaşamının fon rengi bellidir doğuştan:
Ya siyah yahut beyaz..
Kimse değiştiremez bunu.. Evet lanetli bir şekilde doğmak diye bir şey var kesinlikle inanıyorum buna.
Polyannacılık yaparak asla beyazlaşmaz hayat..Sen huzuru buldum dediğin sırada bir şekilde gelir ve önünde dikilip aynı bir böcek gibi ezer seni siyahın..
Siyah bir güç değil hayır.. Ve seni öldürmeyen şey seni güçlendirmiyor da..
Sadece artık ''Siktir git'' demeyi öğreniyorsun..
Hayata küfür etmek senin hayata karşı bakış açın oluyor.
Geçmişin senin nefretini en büyük körükleyen etmen olurken bir yandan da gelecek ve şimdinin aptallıkları ile uğraşıyorsun hepsinin geçmiş olacağının bilinci ile.
Bir kare.. Tek bir kare ile günlerde tüm enerjinle verdiğin kendini toplama uğraşı yerle bir oluveriyor.
Mutsuzluk naraları ile seni suçlayanlar kendi hayatlarına en tatlı zamanlarda devam ederken sen bok çukuruna daha çok batıyorsun..
Ve asıl kötü olan da şu:
Buna adalet diyorlar..
Bu hayatı yaşamak bana göre değil.. Artık tek bildiğim küfretmek.
O aptal suratlarınıza gülerek sizi küçümsemekten başka yapabileceğim hiçbir şey yok..
Ve son bir şey..
Hepiniz siktir olup gidin!

'BEN'
      kayip
            Et-dim...

Dusunememeyi isterdim be Abidin..
Maskelerimi kusmak icin ve daha net kusanmak icin kendime sahte kisiler olusturmamak isterdim..
Mesela gercek bir insani sevmek isterdim Abidin
Gercek heycanlar yasamak isterdjm..
Merak icin huzur icin mutluluk icin heycan misal..
Korkunun olusturdugu nefretin olusturdugu adrenalin olmaksizin
Nefes almak isterdim Abidin..
Gogsum daralirken degil sanki her nefesimde dunyayi icime cekebilecek kadar hayat dolu bir nefes..
Yasamak nedir bilmiyoruz ki olelim be Abidin..
Bilmiyoruz..

Bazen öyle çok küfür etmek istiyorum ki..
sonra yeniden susuyorum.-her zamanki gibi..-
Biraz müzik dinliyorum..-Rastgele-
bazen ruhuma dokunan şarkılar çalıyor..
sonra onları dinlerken de küfretmeye başlıyorum..Çünkü karşımda --Hayat-- var!
Çünkü hayat huzuru beklemez..
zaman sana geri dönmez, senin olmaz ve asla hayallerle paralel gitmez..
Bir ben miyim böyle yaşayan?
Bir ben miyim bahanelerle bulanan-bahanelere saklanan-?
Küçükken saklambaç olmayı beceremezdim hiç.
Ya ebelenirdim yahut başkaları ile birlikte hareket ederdim.
Bundan mıdır şimdi bunca koşarken hayallerden , aynı zamandan da bu denli kaçıyor oluşum?
Ben nereye koşsam hayat hep tersi yönde oluyor.
Yaşam dolu
     benim yaşamımla dolu

              bana ait olmayanlarla dolu 

hayat vagonlarıyla çarpışıyoruz..
Rüzgar soğuk.. Tenimi yakıyor..
Kendimi ona bıraksam uçuyorum ya bu bile bulanık..
Uçtuğumu sandığım an bataklığın dibine doğru çekilmişim hissine kapılıyorum..
Bazen öyle çok küfür etmek istiyorum ki..

"Yoklugun sicak Antartika.."

Ah..Insan nasil da dengesiz bir canli..
Nasil da doyumsuz..Ve nasil da
Tiksinc!
Ahlak adi altinda bile bir seylerden kacarken aslinda
Yahut egolarimizi tatmine devam ederken  belki de en dogru yanlistir
"Seni seviyorum!" diyebilmek..
Bir cumleye kac tane anlam sigabilir ki?
Yahut kac hissi yansitir kac renk barindirabilir bir cumle?
Belki de hepsini ve hicbirini..
Tum egolari ve tum yalanlari ve tum cirkinlikleri.
Her sey sevmekle basladi..
Dunya denen kiyamet sevmekle basladi.
Saf sevmek insani gebe birakti tonlarcasina.
Ve sonra adi unutuldu..
Sonradan anlamini yitirecek tum anlamsizliklar gibi..
Her sey boyle basladi..
"Seni seviyorum." diyememekle basladi..
Simdi soylesem ve bagirsam
Ve bagirmaktan cildirsam..
Biter mi her sey?

En ufak seyde bile niye akla gelir ki hatiralar..
Unuttugu sanilan seyleri zihnin yeniden hem de hic sektesiz olarak animsatmasi neden..
Ve neden hala beynimde,ruhumda,hislerimde o "tahta ev" figürü..
Ah.. Dedim ya:
Özledim iste..

Bugun bolca not alip unutmak istemedigim enteresan gunlerden biri..Kimsesiz bloguma da yazinin niteligini dusunmeden not almak istedim..

Bir misalle 1999da hayatimin belki de ilk adimi olan ilkokula basladigimda okulda yanina ilk oturdugum kisi ile o siralari ziyaret etmek, ilkokul hocamiz ile kokusu hala insana huzur veren okulumuzda yaptigimiz mini sohbet ve o uzun zamandir gormedigim huzur tebessumleri..

Diger bir olay da gene bahsi gecen arkadasimla oturdugumuz bir parkta yagmura yakalandigimiz buyulu an..
Ah yuzumuzu simsekler aydinlatirken ve kulaklarimizda yagmur gokgurultusu sesi varken ve burnumuza cicek kokulariyla birlikte toprak ve yagmur kokusu gelirken goge baktigimiz, siir okuyup birbirimizin omzuna basimizi koyarak sustugumuz o kisa an'lar o kadar buyulu ve kutsal'di kii..

Bir diger enteresan sey de Migrosa oylesi girdigimizde sacma sapan kitaplar arasinda rlimin bir ve tek kitabs gitmesi ve kitabin icinde doluca gordugumuz post'it ler ve alintilar ve notlar.. O an yasadigim saskinlik ve heycanin tarifi imkansiz..O kitap satilik miydi..Yoksa ruh'u gercekten ölmemis biri kafasinda bu ani tasarlayip mi birakti kitabi öylece bilmiyorum..Tek bildigim o an henuz kendimin de cozemedigi garip duygulara girmis oldugum..

Enteresan bir gundu..Ve Edip Cansever'in bugun kesfettigim siiri ile de son bulsun..

"Bosversene Sen Niye Beklemeli
" isimli de siirdir efendiler (:!

Odamda sessizlik icinde -yer yer bir melodi eslik ederken- kendim dahil rahatsiz eden kimse olmadan dusunebildigim bir zaman'dir ütopyam..

Mutluluk kisa ve huzur ise oylesi gecici..
Dogudan esen bir ruzgari kilometrelerce oteden yuzunde hisettigini -bil'en- birinin bir saniyelik belki tebessumu..
Sonrasi ayni.. Saatler ilerliyor ve ilerliyor.Durmadan bir kosturmaca

Sen gittiginden beri sarkilara oylesi kuskunum ki..-Kuskunluk mu bu? Yoksa kacmaya calismak mi ?- Anlamsiz ve tarifsiz..Sadece aciyor..Hem de o kadar cok ki.. Artik kahve de icemiyorum..Oysa o yaz ne kadar da severdik sen kilometrelerce otemdeyken birlikte kahvelerimizi icme dusuncesini.. Sanki iki yalnizi bir yalnizligin icine koyuverirdi her yudum..Simdi ne zaman senk anip.. ne yaptigimi bilmeden ansam iste..Kahve iciyorum..Sen bilmeden sana kaldiriyorum fincanimi.Yerle bir etigim kusurrsuz yalnizligimiza kaldiriyorum.Her yudumun zehrim oldugunu hayal ediyorum bazen. Ve iste tam bu yuzden en sevdiklerimizi dinliyorum..
En Cok Seni'yi
Padam Padam'i
One More Cup of Coffe'yi
New Horizonsu.. ve daha nicelerini..
Oyle iste..Gene muzik caliyor..
Fakat her sey o kadar farkli ki..

"Tek ihtiyacimiz olan biraz isik ve sokak müzisyenleri.."