Yine çıkmazdayım..

Sesim çıkmıyor asla..

Hayatıma aldığım adam.. yanındayken ,bana bakarken, sarılırken mutlu olduğum adam..

Yaşayamıyorum işte mutluluğumu.. asla yaşayamıyorum.

Ellerini tutarken yaşayabileceğim hazzın yarısını bile hissedemiyorum..

İşsizim, atanmam lazım, ama onunlayken de o kadar mutluyum ki..

Öyle zor bir açmaz ki bu, anlamak ve baş etmek gerçekten mümkün değil..

 Hep depresifiliklerimi yazmışım buraya.. 
Şimdi de bir tanecik beni heyecandan karnıma kramplar girmesine sebep olacak bir keşfi yazayım..
Canım Morrissey'imin biricik grubu The Smiths'in Heaven Knows I'm Miserable Now şarkısını
Erlend Oye'min coverladığını keşettim bugün..
Demek ki ruhlar asla yalnız değil.. Birbirlerini farklı dillerde farklı araçlarla anlamak için hep oradalar..
İçimdeki huzurlu gülümsemenin tarifi imkansız..
Bin şükür keşfedebildiğiniz güzel ruhlara..

 Yeni yaş.. 
Garip ve durgun hissettiğim bir yaş dönümü.. 
Enerjim mi tükeniyor yoksa form mu değiştiriyor bilmiyorum..
Şu an yazarken birkaç saat önce olduğu kadar da yoğun bir ruh halinde değilim açıkçası.. 
Ama fark ettiğim bazı şeyler en azından not olarak kalsın istedim bu blogda
Çünkü çatıdakifiller..
Her zaman hiç gitmeyeceğine emin olduğum tek şey oldu..
İnsanlara hep bir yerden dokunmak istedim ben..
Bunu farklı şekilde yapmak, onların belki hissetmedikleri ama kalıcı bir dokunuş olsun istedim sanırım..
Anlaşılmadıkları anda ben seni anlayabilirim demek değil ama bunu hissettirmek istedim sanırım..
Çünkü insanlar anlayamasa da melodiler ve renkler anlarlar.. Biliyorum bunu..
Ve çoğu kişi buna inanmasa da bu gerçekten böyle.. 
Bazı şeyler kelimesizdir, sadece kelimeler yeterli olmaz titreşimlere..
Evren sadece sesten ve anlamdan da ibaret değil..
Birbirlerini tamamlar gibi her şey.. Ve bir minik farklılık daha da anlaşılmaya yok açar çoğu zaman..
Biliyorum bunu.. Çünkü.. 
Çünkü'sü yok.. biliyorum..
Ve bu yaşımda fark ettim ki az da olsa insanlara dokunmayı başarmışım ben..
Çok farklı kelimelere,hediyelere, paylaşımlara tanık oldum bu sene..
Müzik listesi yaparken kendine de bir ödül verenler, şiir okuyup ses kaydı atarken durup düşünme şansı edinenler, kutlama vesilesi ile enerjimi paylaşma bahanesi bulanlar, arayanlar.. 
Uzakta olup da yanımdaymış gibi sarıldığımı hissettirenler..
Belki senede bir kez konuşup da paylaşımlarımızla kelimesizliklerimizi birleştirdiklerim..
Çok kelime konuşup da asla gerçeği söyleyemediklerim..
Mutluluğunu bilmem ama bana ılık bir rüzgar gibi hissettirdiniz..
Yeni yaşın ilk günü..
Bu satırları yazacak bir yaşamın ilk nefes günü..
Bin şükran sana..