Bazen öyle çok küfür etmek istiyorum ki..
sonra yeniden susuyorum.-her zamanki gibi..-
Biraz müzik dinliyorum..-Rastgele-
bazen ruhuma dokunan şarkılar çalıyor..
sonra onları dinlerken de küfretmeye başlıyorum..Çünkü karşımda --Hayat-- var!
Çünkü hayat huzuru beklemez..
zaman sana geri dönmez, senin olmaz ve asla hayallerle paralel gitmez..
Bir ben miyim böyle yaşayan?
Bir ben miyim bahanelerle bulanan-bahanelere saklanan-?
Küçükken saklambaç olmayı beceremezdim hiç.
Ya ebelenirdim yahut başkaları ile birlikte hareket ederdim.
Bundan mıdır şimdi bunca koşarken hayallerden , aynı zamandan da bu denli kaçıyor oluşum?
Ben nereye koşsam hayat hep tersi yönde oluyor.
Yaşam dolu
     benim yaşamımla dolu

              bana ait olmayanlarla dolu 

hayat vagonlarıyla çarpışıyoruz..
Rüzgar soğuk.. Tenimi yakıyor..
Kendimi ona bıraksam uçuyorum ya bu bile bulanık..
Uçtuğumu sandığım an bataklığın dibine doğru çekilmişim hissine kapılıyorum..
Bazen öyle çok küfür etmek istiyorum ki..