Değil bu..

Veda etmek değil bu..
Veda ettiğim kendim olurum keza. Ve bunu istemiyorum.
Nefes almak ve yaşadığımız 3 yılı tekrar tekrar içimde yaşamak istiyorum.
Hoş hiç bir zaman inanmayacağım zaten bittiğine de.
belki de en zoru bu olcak.
3 yılda ne kadar büyüdümse, geliştimse, nasıl olgun bir öğretmen, bir kadın oldumsa hepsinde sen varsın..
Şimdi bakıyorum çevreme de olmadığın hiçbir şey yok.
Veda etmek demek bütün bunları anlamsız kılmak demek olurdu.
Beraber lego yaparken benim yapamamalarımı, senin gülüp alay ettikten sonra hangimiz yapcaz kavgalarımızı,
Köriye sütü fazla koyma tartışmalarımızı, eklerin son parçasını paylaşamamalarımızı, karşılıklı öaya püskevit banarken anında surat asmanı ve benim sana yaptığım uyuzlukları,
seni hava alıcaz bahanesiyle saatlerce yürütmelerimi, sonrasında hasta olmalarımı senin de bana kızmanı ama yeri gelince sabaha kadar başımda beklemelerini, beraber filme girme heycanlarımızı sonrasında saatlerce konuşabilmeyi, Mundo'da Travelers'ta oturup biramızı yahut sıcak şarabımızı içerken belki bira tabağı belki Mundo Burger söylemişken senin resim çizmeni ve benim izlememi, saatlerce izlememi, ah yıllarca bile izleyebilirim..
Bunlara nasıl veda ederim ki, ben seçemiyorum diye her hafta bana getirdiğin filmlerle yaptığımız arşivleri, her kitaba attığımız Eray-Gözde başlıklarını, onları okurken heycanlanıp seni aramalarımı, senin de Sincap seni demelerini..
Nasıl silebilirim.. Dinlediğim, izlediğim, düşündüğüm her şeyde sen  varken nasıl veda edebilirim ki..
Sana demiştim, gözlerim bile artık seninle görüyor diye.
Görüp heycanlandığım şeyi, heycanlandığım her hangi bir şeyi seninle paylaşmayınca sen de beni sinir edip güldürmedikçe sanki hep eksik kalıyor.
Nasıl veda edebilirim ki..
İlk şarkımız Cheek to Cheek idi senle.. Sonra bir ton beraber şarkımız oldu, tüm şarkılar bizim oldu..
Tüm hicazlar bizim oldu rakı bardağını masaya vururken..
Yada dönen atlı karınca eşliğinde karşılıklı sarhoş olmuşken tüm yıldızlar bizim oldu.
Şimdi söyle bana tüm bunlar ruhumun en özel yerindeyken nasıl veda edebilirim.
Ben kendimden vaz geçmek istemiyorum.
Ama en çok da anılarımızı içimde tekrar tekrar yaşamak istediğim için vazgeçmek istemiyorum..
Hayat bizi karşı karşıya getirerek en güzel felaketi yarattı..
Sahi ya sen bana öyle derdin..
Benim güzel felaketim..
Şimdi ben de sana diyorum
Benim güzel felaketim
Seni çok seviyorum..