Gün geçtikçe yitiyorum

Kelimelerimle birlikte..

Ne kadar çok varsa renk o kadar çok anlamsızlaşıyor gibi her şey..

Ben anlam katmaya çalıştıkça ve bunu bağırdıkça yutuluyorum tüm anlamlarımın sadece bir boşluk olduğu kör kuyuya

Bol bol gülüyorum mesela, çok geçerli argümanlar ve çok gerçekçi savaş boyaları sürüyorum..

Her şeyin resmini yapıyorum kelimelerle ve her gittiğim yerde parlamaya çalışıyorum güneş gibi..

Çünkü korkuyorum karanlığın hayalinden ve ihtimalinden..

Çünkü içime baktığımdaki karanlık beni lacivertçe içine çekiyor..

Ve ben siliniyorum öylece..

Kelimelerle ve renklerle..