Yine çıkmazdayım..

Sesim çıkmıyor asla..

Hayatıma aldığım adam.. yanındayken ,bana bakarken, sarılırken mutlu olduğum adam..

Yaşayamıyorum işte mutluluğumu.. asla yaşayamıyorum.

Ellerini tutarken yaşayabileceğim hazzın yarısını bile hissedemiyorum..

İşsizim, atanmam lazım, ama onunlayken de o kadar mutluyum ki..

Öyle zor bir açmaz ki bu, anlamak ve baş etmek gerçekten mümkün değil..