Bazen de dağınık kalsın istiyorum her şey..Hiçbir zaman
toplu olmadığımdan belki..
Kafam kadar dağıtmak istiyorum her şeyi..Kırmak istiyorum camları ve o kırmızıyı görmeyi istiyorum..Kırmızıya renk veren o sıvıyı..Biraz sıcak ama dolgunca..
Sonra bütün tahtalar parçalansın istiyorum..Renkler yok olsun..Bir tek mavi kalsın geriye.
Her yer deniz olsun..Dedim ya dağınık kalsın..
Denizler ve okyanuslar değil midir Dünya’nın en dağınık yerleri..En zenginin serveti ve en fakirin cesedi hep bir aradadır okyanuslarda..
Ve ister kırmızı olun ister turuncu yahut her şeye renk veren beyaz bilse olsanız okyanus dağıtır sizi.. Mavi yapar..
İşte aynen öyle kalsın istiyorum..Hayatın düzeninden uzak,insanların ve benliğiimin egolarından uzak bir okyanus olmak istiyorum.
Bir parça da Ruhi Bey olmak istiyorum aslında..Hani hep der ya:’’Her insan biraz ölüdür.’’ diye, işte tam o noktada durmak istiyorum..
Siz Ey insanlar..Dostlarım,sevdiklerim,kızdıklarım ve hayatımın parçaları olan yüce insanlar..
Hepiniz biraz ölüsünüz aslında..
Hepimiz bir parça ölüyüz aslında..
‘’Siz Ruhi Bey nasılsınız?
Ben Ruhi Bey nasılım?’’
İyi değilim Ruhi bey sizin kadar olamıyorum iyi..Hayatın düzeni beni kendine benzetmeye çalışıyor ve ölü insanlar arasından sıyrılmaya çalışıyorum..Klişe bir misal..Kazana atılmış kurbağa gibiyim öldüğümü biliyorum fakat metanetim yok Ruhi Bey..
Mavi olamıyorum Ruhi bey..
Ne zaman sokağa çıksam insanların yüzlerindeki o sahte gülümsemelere katlanamıyorum ve bunca insanın gidipte varamadığı yerleri düşünmeden edemiyorum Ruhi Bey..
Ah elbet ben de sizin gibi bir gün ellerimde tatil broşürleri omuzumda insan ölüleri ile birlikte dağınıklığımı kabul ettireceğim..
Ama geçmiyor tiktaklar..Ne ölümün kırmızısı ne huzurun turuncusu ne de mutluluğun beyazı..
Ben artık mavi bir okyanus olmak istiyorum.Çökmüş yerlerdeki insan ölülerimi huzura kavuşturmak ve yosunlarımla gizlemek istiyorum maskelerini.
Ah Ruhi Bey dağılamıyorum..
Kafam kadar dağıtmak istiyorum her şeyi..Kırmak istiyorum camları ve o kırmızıyı görmeyi istiyorum..Kırmızıya renk veren o sıvıyı..Biraz sıcak ama dolgunca..
Sonra bütün tahtalar parçalansın istiyorum..Renkler yok olsun..Bir tek mavi kalsın geriye.
Her yer deniz olsun..Dedim ya dağınık kalsın..
Denizler ve okyanuslar değil midir Dünya’nın en dağınık yerleri..En zenginin serveti ve en fakirin cesedi hep bir aradadır okyanuslarda..
Ve ister kırmızı olun ister turuncu yahut her şeye renk veren beyaz bilse olsanız okyanus dağıtır sizi.. Mavi yapar..
İşte aynen öyle kalsın istiyorum..Hayatın düzeninden uzak,insanların ve benliğiimin egolarından uzak bir okyanus olmak istiyorum.
Bir parça da Ruhi Bey olmak istiyorum aslında..Hani hep der ya:’’Her insan biraz ölüdür.’’ diye, işte tam o noktada durmak istiyorum..
Siz Ey insanlar..Dostlarım,sevdiklerim,kızdıklarım ve hayatımın parçaları olan yüce insanlar..
Hepiniz biraz ölüsünüz aslında..
Hepimiz bir parça ölüyüz aslında..
‘’Siz Ruhi Bey nasılsınız?
Ben Ruhi Bey nasılım?’’
İyi değilim Ruhi bey sizin kadar olamıyorum iyi..Hayatın düzeni beni kendine benzetmeye çalışıyor ve ölü insanlar arasından sıyrılmaya çalışıyorum..Klişe bir misal..Kazana atılmış kurbağa gibiyim öldüğümü biliyorum fakat metanetim yok Ruhi Bey..
Mavi olamıyorum Ruhi bey..
Ne zaman sokağa çıksam insanların yüzlerindeki o sahte gülümsemelere katlanamıyorum ve bunca insanın gidipte varamadığı yerleri düşünmeden edemiyorum Ruhi Bey..
Ah elbet ben de sizin gibi bir gün ellerimde tatil broşürleri omuzumda insan ölüleri ile birlikte dağınıklığımı kabul ettireceğim..
Ama geçmiyor tiktaklar..Ne ölümün kırmızısı ne huzurun turuncusu ne de mutluluğun beyazı..
Ben artık mavi bir okyanus olmak istiyorum.Çökmüş yerlerdeki insan ölülerimi huzura kavuşturmak ve yosunlarımla gizlemek istiyorum maskelerini.
Ah Ruhi Bey dağılamıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder