Bir Zamanlar Hayal Perisi..

Çok uzun zaman önce yaşayan bir kız hatırlıyorum.Hayatta hep mutlu olacak bir şeyler bulan bir kız.Sevgiye inanırdı o zamanlar.Hep çocuk kalacağını sanırdı.Hatırlıyorum da, en büyük hayaliydi uçurtma uçurmak.Gökyüzüne bakmak..Bazen mavisinde kaybolurduğunu hayal ederdi bazense turuncusunda ısıtırdı içini.

Silik silik hatırlıyorum bazı şeyleri..Diyorum ya, çok uzun zaman önceydi.İçinde fırtınalar kopsa da hep gülümseyecek bir şeyler bulurdu o kız..

Birgün rastlaştık..
-Nasıl yapıyorsun bunu? Diye sormuştum..
-‘’Hayal kuruyorum’’ demişti..’’Sadece hayal kuruyorum.’’
O an anlamıştım sanırıım onun hayal perisi olduğunu.Ve periler asla ölmezdi,öyle sanıyordum..
Hayat bu ya, en emin olduğumuz şeyler bile yanıltıyor insanı.

Küçük kız büyüyordu.Sonra sonra birini sevdiğini duydum.Yıllarca sevmiş ve hayal kurmaya devam etmiş küçük kız..Ve hayal perisi o süreçte ilk hayal kırıklığını yaşamış.Gözlerinde bir parça hüzün varmış,öyle duydum.Oysa ben hep onun içten gülümseyeceğine ve kaybolduğu maviliğin, gözlerinde fırtına mavisine dönmeyeceğine inanmıştım.

Yıllarca büyümüş gözlerindeki fırtına mavisi küçük kızın, o şekilde yaşamaya devam etmiş..Gene de vazgeçmemiş hayallerinden..Fırtına mavisine inat hep uçurtmasını uçuracağı gökyüzünün hayalini kurmaya devam etmiş..Onu gökyüzüne bakarken görenlerden duydum bunu..

Tik-taklar geçiyordu oysa..Ve büyüyordu küçük kız..Sonra sonra çok garip bir şey oldu..Sevginin varlığına inandıran bir şey,tekrardan..Ama zaman denen tik-taklar adil değildi.Çocuk kalmak ile büyümek arasındaydı küçük kız.Bir hayal kırıklığı riskini daha göze alabilir miydi?Bu onu öldürürdü elbet ,o da biliyordu..Ve bocalamaların eşiğindeydi çokca..Ama tik-taklar adil değildi ve geçiyordu durmadan.Zaman ve kararsızlık, hata olarak geri dönmüştü ona..Her tik-tak bir hataydı ve bedeli çok ağır olan hatalardı bunlar..Kendisiyle savaşmanın bedeli olarak tonlarca insanı incitmişti hayal perisi.En çok da onu yeniden sevgiye inandırabilecek olan tek insanı..Kaybetmişti..Yeni bir hayal kırıklığı yaşamak istemezken yaşamıştı en büyük yenilgisini küçük peri.Ve artık inancı yoktu ne hayallere ne de sevgiye..Ve tüm bunların aksine nefret eder olmuştu uçurtmalardan da hayallerden de..Gözümün önünde oldu bunlar..Üzüldüm küçük periye..Gelmedi elimden bir şey yapmak..

O günlerden sonra sadece tik-takları saymaya başlamış ve gülmez olmuştu küçük kız.Kalbini heyecanlandıran tek şey olmuştu karanlık..Güneşi de gün doğumlarını da sevmiyordu artık.

Bu arada..Ben kim miyim?Onun çok yakın bir tanıdığıydım uzun zaman önce.Şimdi hatırlamaz belki beni..Dedim ya çok uzun zaman önceydi..
Geçenlerde rastladım ona.Gene tik-takları sayıyordu.Aynaya baktım..Gülümseştik..O saymaya devam etti ben ise sadece yürümeye..