iz

 Her insan iz bırakıyor bende.. Yaşadığım her hissin izi sonuna dek anı olarak kalıyor..
Bazen öteliyorum, bazen görmezden geliyorum, bazen hakikatten de unuttuğumu sanıyorum..
Asla geçmiyor.. 
Hislerin rengi koyulaşıyor belki ama asla etkisi geçmiyor..
Kime dair olduğunu hatırlamıyorum belki, belki de asla unutamayacağım şeyler yaşatıyorlar..
Ama hepsi, şu an olmayanların özellikle hepsi, o kadar fazla ortaklar ki.
Kırıklıklarımı biriktirdiğim yerde harmanladım onları.. Renkler yaptım onlardan..
Evren sonsuz ya hani ve Güneş'in güzelliği yağmurun varlığından ya hani,
İşte onlar Güneş'in güzelliğine gölge düşüren yağmurların renkleri benim için.
O yüzden iyi ki kırgınlıklarım desem de bir yere kadar yorgunluklarımla birlikte keşke olmasaydınız çelişkisine düşmekten de alamıyorum kendimi..