Geçen gece rüya gördüm, siyah beyazdı yine rüyam. Böyle dümdüz kapıları olan odada bir şey var böyle dümdüz yatakta, ne ama , gerçekten bilmiyorum. Ona sarıldım hiç konuşmadık ama hislerimi anlayıp empati kurduğunu hissettim. Çok garipti tüylerimi diken diken eden bir şeydi , uyandığımda da tüylerim diken dikendi. Hisler kelimelere sığmaz ya bazen, kelimesi olmayan bir histi işte. Sanki sarıldığımda, 2 saniyelik sarılmada ayları, yılları anlatmışım gibi.Bir şiirinde geçiyor ya hani “ Sensin, iyi anlarsın beni..” diye sonra diyorsun ya bir de “ Anlaşılmak -değil mi ama - sanki kimsenin olamaz.” diye.. Öyle işte.. İnsan yaşıyorken özgürmüş ya hani belki şimdi değil ama elbet bir zamanda karşılıklı rakımızı anlaşılmamaya içeceğiz seninle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder