Ne zaman okusam bir şeyler,
İzlesem..
Gözlesem ve yahut hissetsem..
Kelimesi önemsiz olmak ile birlikte her ne yapıyorsam ve ne oluyorsa,
Bana çok acı çektiren veyahut hiç fark etmediğim,
Önemli olan hayatımda veyahut fark etmediğim..
Her ne oluyorsa hayatımda, hayatta, zamanda..
Her şey aynı bir nehrin akması misali durmaksızın seyrinde devam ediyor.
Yaşadıklarımız ve tüm bu olanlar..
Karmaşadan, anlamsızlıktan, içinden çıkamadığımız çaresizlikten ibaret dahi olsa
Gene kendi yolunu bulup devam ediyor bir şekilde.
Bizim anlamlarımız anlamsızlığı oluşturuyor..
Bunca anlamsızken bunca acı çekmek neden peki?
Bildiğim halde neden böylesi dağılmışlığımlayım hala
Hatırladığım anılarımdan itibaren çok yanlış bir yapbozun çok doğru parçalarıymış gibi kenetli hayatım.
Çerçevenin dışına taşmak doğasıymış gibi sanki.
Fikri dahi sorulmadan taşmak istediğiyle ilgili
Ve bunu bilirken ve devam ederken
Kavrayamadığım anlamın en anlamsız parçalarından biri olmaya mahkummuş gibi..
Renkler bile beni artık anlatmaya yetmezken
Ve bilirken bu yapbozun kendisi olduğumu
Ve yanlış giderken bir şeyler
Nasıl akacağımı bilmeden ve daha da beteri bir şekilde seyrine devam edeceğini bilirken
Nefes almak hakikatten çok zor.
Çok fazla..