Yarım..

Hadi kaldıralım kadehleri..
Tom Waits çalıyor şu an..
Kendimi ne kadar toparlamaya çalışsam da hep dağınığım..
Biliyorum..
Bazı şarkılar insanın parçalanmışlığını o kadar güzel hatırlatıyor ki.
Ya da belki hatırladığımız için o şarkılara sığınıyoruz..
Kafam her zamanki gibi karışık, bilirsin..
Gözlerimdeki hüznü de, kafamdaki karışıklığı da bilmeden, görmeden sevmedin mi beni sen?
Dün gece gene ''Bende ne buluyorsun? Beni neden seviyorsun?'' diye sorduğunda sana verilecek bir fıçı cevabım vardı..
Evet.. Bir fıçı..
Çünkü bazen yazamıyorum, içiyorum..
Ben içince daha çok kendim oluyorum.. Ve aslında sen de ben de birbirimizi daha iyi anlıyoruz..
Anlardık..
Bu yüzden bir fıçı..
Bir fıçı susmuşluk..
Bir fıçı çizim..
Bir fıçı yol..
Bir fıçı bakışma..
Daha fazlası..
Hergün hazırlanırken saçlarımı yandan tarıyorum..
Ne zaman yüzüme baksan saçlarımı yana ayırırdın sen..
Sen mutlu ol diye alıştım ben de..
Şimdi her sabah seni anıyorum..
Canım sıkkınken film izlemeye gidiyor elim..
Sen her hafta ''Sincap bu filmleri sever..'' diyerek bana tonlarca film getirirdin.
Belki birini belki hepsini izlerdik, bitiremediğimizde ben tüm filmleri izlerdim..
Bazen de uyuyakalırdım..
Cumartesi geceleri hep biralarımızı alır izlerdik biz.. Her cumartesi..
Aslında ben hep uyuyakalırdım omzunda..
En güzeli de sabah kalkıp yarım kalanları ve nicesini bitirmekti.
Yarım kalan şişeni ben bitirirdim, yarım kalan ekmeğimi sen yerdin.
Biz hiç bırakmadık ki öyle..
Belki hep tamamlamaya çalıştığımızdan yarım kaldı bu zaman..
Bizim ''Zaman''ımız yarım kaldı zamansızlıktan.
Her şeyi yarım bıraksak belki, o zaman daha mı başka olurdu?
O zaman birbirimizi tamamlamanın yükünün altında ezilmez miydik?
Bilmiyorum..
Tom Waits çalıyor..
Saçlarımı yandan tarıyorum..
Ve az sonra gene seninle keşfettiğim bir yönetmenden film izleyeceğim..