Bir şeyler..

 Şiir kitabı almaz olmuşum artık..

Az evvel fark ettim bunu..

En son şiir kitabımı ne zaman aldığımı bile hatırlamıyorum..

İnsan neden vaz geçer peki? Ve yahut ara verir şiirlere, yenilerine.. Kaybolmalarına ve arayışlarına..

Şiir kitabı almayı bıraktığımdan beridir bunların ve fazlasının kiminden vaz geçtiğimi kimine ise ara verdiğimi anlıyorum şimdi şimdi..

Bitmeyen kaçmalarım, korkmalarım.. Cesur oldukça, güçlü olmaya çalıştıkça kaybolmalarım..

Ah benim canım An’larım ve benliklerim..

İçimdeki şarkılar gibi, şiirler gibi hem tükenip hem bana beni hatırlatıyorsunuz.. 

Siz tükendikçe size sarılmalarım, özlemelerim öyle artıyor ki..

Ah keşke, keşke bu kabuk birgün sonsuza dek atomlarına ayrılsa..