Yeni Yıl

 Yeni yıl..İmiş..
Berbat bir seneydi.. Şu an bunları yazarken gerçekten biraz olsun gülebilmeyi ve biraz olsun umutlu olabilmeyi o kadar çok isterdim ki..
Ama gerçekten benim için 2017 kadar kötü bir seneydi.
Ben bu sene beni ben yapan çoğu şeyden vazgeçtim..
En başlıca olanları da umut etmek, hayal etmek ve sevmek..
Ve bir de içten şekilde gülebilmek sanırım, içten olabilmek
Bunları yitirmeye başlayalı epey olsa da bunu gerçekten fark ettiğim sene oldu bu sene.
Damlanın taşma anı de sen ona ya da tam kırılma noktası klişe tabir ile..
Sevmekten asla yorulmayacağımı sanırken ondan bile yorulup vaz geçtiğim sene de..
Gülmeyi, heycanlanmayı delicesine isterken , onlarsız bir hayatın ilk adımı de ya da..
Anlaşılmayı, kendini anlamayı ararken kendinden vaz geçme yılı de..
Ve en çok da beklemeye başladığın sene de..
Neyi beklediğini bilmeden beklediğin, ama her nefes almanda, ağlamanda, yaşadığın her nefeste beklediğini bilmeye başladığın sene de..
Bana iyi gelmedin 2020.. Bana artık mutsuz bile olmamayı öğrettin..
Korkarım ki bundan sonraki senelerde de karakterime yaptığın bu etki net şekilde kendini belli edecek.
Dilerim bir mucize olur beni eski kendime inandıracak..
Dilerim..